Oczekuje się, że będzie to możliwe do osiągnięcia dzięki rozwojowi włókien, o szczególnych właściwościach i funkcjonalizacji materiałów tekstylnych oraz integracji tych materiałów z elementami elektroniki, a także rozwojowi metod szybkiego projektowania i indywidualizacji wyrobów. Warunkami sprzyjającymi temu trendowi jest szybki wzrost liczby badań naukowych prowadzonych w tym zakresie oraz platform współpracy nauki z przemysłem, a także komercyjnych użytkowników tych wyrobów.

Podstawowe kierunki rozwoju środków ochrony indywidualnej to:

  • zwiększanie skuteczności ochronnej przez stosowanie materiałów funkcjonalnych, nanomateriałów i kompozytów polimerowych,
  • łączenie funkcji ochronnych, ratunkowych i informacyjnych,
  • współdziałanie z elementami „inteligentnego” środowiska pracy w celu zarządzania ryzykiem,
  • wykorzystywanie technologii ICT) do monitorowania parametrów ochronnych i stanu technicznego środków ochrony indywidualnej na stanowiskach pracy,
  • poprawa komfortu użytkowania przez stosowanie materiałów i systemów aktywnych oraz personalizacji wyrobów.

Generowanie europejskiej wartości dodanej związanej z rozwojem wyrobów służących zapewnieniu bezpieczeństwa wymaga interdyscyplinarnych badań i działań dotyczących: substancji chemicznych, polimerów, zaawansowania procesów produkcyjnych (np. nanotechnologii) oraz nano- i mikroelektronicznych elementów do monitorowania parametrów fizjologicznych oraz szerokiej wiedzy z zakresu inżynierii środowiska, psychologii i ergonomii. Tak więc rozwój zaawansowanych technologicznie środków ochrony indywidualnej będzie także spowodowany przez rozwój innych gałęzi przemysłu, takich jak np. elektronika czy chemia.

Obecnie najbardziej dynamicznie rozwijającym się kierunkiem badań w obszarze środków ochrony indywidualnej jest ich funkcjonalizacja poprzez wykorzystanie materiałów inteligentnych, jak również technologii informacyjno-komunikacyjnych. Rozwiązania te zakładają, iż inteligentne środki ochrony indywidualnej będą wspomagać człowieka w środowisku pracy poprzez dostosowywanie swoich właściwości ochronnych do poziomu zagrożenia, jak również poprzez monitorowanie czynności życiowych pracownika i poziomu zagrożeń w środowisku pracy. Pomimo licznych osiągnięć naukowców, wciąż istnieją bariery, które uniemożliwiają wprowadzanie takich środków ochrony indywidualnej na rynek. Wynikają one głównie braku odpowiednich uregulowań normalizacyjnych w celu oceny tych wyrobów na zgodność z wymaganiami odpowiedniej dyrektywy (89/686/EWG). W celu uregulowania tej kwestii sformułowano w ramach prac normalizacyjnej grupy roboczej ds. środków ochrony indywidualnej i odzieży roboczej powołanej przez Komisję Europejską potrzeby w zakresie prac normalizacyjnych dotyczących środków ochrony indywidualnej, w kontekście zniesienia barier wprowadzania tego typu wyrobów do obrotu na terenie Unii Europejskiej. Priorytetowe obszary prac dotyczą w szczególności nowych metod badań oraz kryteriów, pozwalających na:

  • kompleksową ocenę środków ochrony indywidualnej (tj. „od stóp do głowy i od skóry do warstwy zewnętrznej”) w zakresie: kompatybilności ich zestawów, integracji dodatkowych elementów (np. elektroniki noszonej) z środkami ochrony indywidualnej oraz funkcjonalności zaawansowanych technologicznie środków ochrony indywidualnej,
  • ocenę skuteczności, niezawodności i trwałości inteligentnych środków ochrony indywidualnej w przewidywanych warunkach ich użytkowania.

Podsumowując należy podkreślić, iż szybkość  rozwoju zaawansowanych technicznie środków ochrony indywidualnej oraz upowszechnienie ich stosowania w środowisku pracy będzie uwarunkowane dostępnością nowych materiałów i systemów informacyjno-komunikacyjnych oraz równoległym rozwojem metod i kryteriów oceny tych wyrobów na zgodność z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa i ergonomii.