Home » Cyberbezpieczeństwo » Pandemia zmieniła cały krajobraz zagrożeń cybernetycznych
e-biznes

Pandemia zmieniła cały krajobraz zagrożeń cybernetycznych

cybernaród
cybernaród

Potrzebujemy i przez wiele kolejnych dekad potrzebować będziemy nowych talentów w sektorach IT i cyberbezpieczeństwa.

Izabela Albrycht

Prezes Instytutu Kościuszki, przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego Europejskiego Forum Cyberbezpieczeństwa – CYBERSEC

W ciągu ostatnich dekad znaczną część naszej aktywności we wszystkich wymiarach przenieśliśmy do cyberprzestrzeni. Dlatego w najbliższych latach musimy zbudować kompetentny i inkluzywny „cybernaród”. I nie chodzi tylko o to, aby składał się z ludzi potrafiących korzystać ze zdobyczy cyfrowej cywilizacji, ale także o to, aby obejmował specjalistów, naukowców i ekspertów, którzy byliby w stanie dalej ją rozwijać, chronić i zabezpieczać.

Ten ostatni aspekt wydaje się być aktualnie kluczowy – tempo implementacji kolejnych rozwiązań technologicznych stworzyło próżnię cyberbezpieczeństwa, która w związku z atakami hakerskimi oraz podatnościami systemów teleinformatycznych nie tylko naraża biznes na ryzyko milionowych strat, ale także stanowi poważne zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego, w tym przede wszystkim szeroko rozumianej infrastruktury krytycznej – energetycznej, transportowej, finansowej, publicznej czy wyborczej. Problematyka luki zatrudnienia dla sektorów technologii teleinformatycznych i cyberbezpieczeństwa zaczyna negatywnie wpływać również na wzrost gospodarczy. Otóż coraz większa część dochodu narodowego brutto wysoko rozwiniętych krajów tworzona jest przez branżę ICT. W erze „pre-AI” innowacje w tym sektorze tworzą wciąż wyłącznie LUDZIE.

W związku z tym, równolegle do trendu globalnego ucyfrowienia, usieciowienia i zautomatyzowania państw i gospodarek rośnie zapotrzebowanie na absolwentów kierunków, które konieczne są do dalszego rozwoju cyberprzestrzeni. Potrzebujemy i przez wiele kolejnych dekad potrzebować będziemy nowych talentów w sektorach IT i cyberbezpieczeństwa – wysoko wykwalifikowanych „cyberkadr” wspierających i chroniących rozwój cywilizacji cyfrowej oraz tworzących architekturę cyberbezpieczeństwa – w tym nie tylko informatyków, programistów i inżynierów, ale także „cyberpolitologów”, „cyberprawników” i „cybermanagerów”.

Niezbędnym elementem polityki państwa powinno być zatem zwiększenie nakładów budżetowych na systemowe działania dostosowujące ofertę edukacyjną do wyzwań związanych z potrzebą zapewnienia cyberbezpieczeństwa sektorów publicznego i prywatnego. Brak takich działań zagrażać może w perspektywie średnio i długookresowej zarówno konkurencyjności naszej gospodarki jak i bezpieczeństwu wewnętrznemu i międzynarodowemu Polski. Przesunięcie środka ciężkości w systemie kształcenia nowoczesnych kadr w Polsce musi się odbyć w skali całego kraju. Prawdopodobnie nie obejdzie się także bez bardziej otwartego i przystającego do współczesnych czasów podejścia, które po pierwsze, powinno wziąć pod uwagę potrzebę większego angażowania w rozwój sektora technologicznego dotychczas niedoreprezentowanych w nim kobiet.

Dziedzina ICT była zwyczajowo zastrzeżona dla mężczyzn, teraz jednak pojawia się kolejny powód do tego, aby aktywnie wspierać znacznie bardziej inkluzywne podejście. I to nie tylko na etapie wyrównywania warunków zatrudnienia, ale także w pierwszych latach edukacji. Po drugie, nowe działania powinny być skierowane na budowę międzynarodowej współpracy ukierunkowanej na wymianę wiedzy, najlepszych praktyk i budowanie kadry dydaktyków cyberbezpieczeństwa, ale także na wzmacnianie współpracy z sektorem prywatnym, którego praktyczna wiedza jest bezcennym wkładem w rozwój nowoczesnej nauki o nowych technologiach i sposobach ich zabezpieczenia.

Kierunki zmian i możliwych działań w celu dostosowania oferty edukacyjnej do długoterminowych wyzwań oraz potrzeb rynku wynikających z rozwoju gospodarki cyfrowej i cyberprzestrzeni zostały przez Instytut Kościuszki opracowane i przekazane m.in. Ministerstwu Nauki i Szkolnictwa Wyższego – bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy nowych kierunków studiów, programów wsparcia, wymiany studentów i wizytujących profesorów, jak i stymulowania rozwoju centrów cyberbezpieczeństwa na kluczowych uniwersytetach technicznych.

Next article