Anna Heimberger
Prezeska i współzałożycielka Fundacji Kobiety e-biznesu
W swojej karierze zawodowej współpracowała Pani z wieloosobowymi zespołami pracowników. Jak mocno widoczne były różnice pokoleniowe?
Obecnie na rynku pracy zderzają się ze sobą cztery pokolenia jednocześnie – baby boomers oraz generacja X, Y i Z. Różnice pokoleniowe są i będą ewoluować. Kierowałam zespołami, w których współpracowały ze sobą w tym samym czasie osoby w wieku 50+ jak i 24+. Baby Boomers to pokolenie, na którym ówczesny świat wymusił przestrzeganie pewnych wartości. Kult pracy był i jest jedną z nich. Pokolenie X podejmowało pracę w bardzo niepewnych i zmiennych czasach. Dorabianie się i zarabianie było kluczowym sposobem na życie wielu z nich.
Biorąc pod uwagę kwestie wieku nasuwa się myśl, czy jest szansa na ograniczenie w przestrzeni biznesowej postaw bliskich stylom relacji rodzic – dziecko czy nauczyciel – uczeń oraz jak to osiągnąć. Trzeba zdawać sobie sprawę, że każde pokolenie ma swoje charakterystyczne cechy, wartości, zachowania i preferencje komunikacyjne, które chcą być respektowane. To jednak Ci najmłodsi definiują przyszłość i od nich najbardziej zależeć będzie w jakim kierunku pójdą działania HR, aby zwerbować młode pokolenia i zatrzymać w organizacji pokolenie Y i Z.
Jak tworzyć środowisko pracy w organizacjach międzypokoleniowych?
To wielkie wyzwanie. Komunikacja międzypokoleniowa w organizacji jest kluczowym elementem budowania efektywnych relacji i współpracy między pracownikami. Młodsze pokolenia dużo szybciej zaadaptowały nowe narzędzia komunikacyjne, takie jak mobilne komunikatory. Nie chodzi jednak tylko o techniczne aspekty. Komunikując się w zespołach warto pamiętać, że w obecnych czasach nie ma już takiego podporządkowania się budowaniu swojej kariery i pracy ponad normę, co budzi nieraz zdziwienie wśród Baby Boomers czy X. Między pokoleniami dochodzi do niezrozumienia postaw i „zgrzytów” komunikacyjnych. Menedżer odgrywa ważną rolę kapitana, który ma łączyć załogę i jednać, tak aby statek dopłynął do odpowiedniego portu z całą załogą.
Nowe pokolenia same kreują trendy i się im poddają, to z ich inicjatywy powstały nowe zjawiska w środowisku pracy, które otrzymały nazwy „quiet quitting”, „work life blending’”, czy „bare minimum Monday”. Nie zatrzymamy tych zmian ani oczekiwań pracowników. Musimy przystosować się i nauczyć funkcjonować z nowymi trendami. Nie oznacza to braku wyznaczania granic, ale na pewno większą tolerancję.
Jak rozmawiać, komunikować się z pracownikami?
Ważne jest, aby tworzyć atmosferę otwartości, w której każdy pracownik może swobodnie wyrażać swoje opinie i pomysły. Tworzenie bezpiecznej przestrzeni dla wyrażania myśli i emocji pomoże w budowaniu zaufania i poprawie komunikacji między różnymi pokoleniami.
Kolejny ważny aspekt to dostosowanie się do preferencji i narzędzi komunikacyjnych. Każde pokolenie ma swoje ulubione sposoby komunikacyjne. Na przykład, Baby Boomers mogą preferować tradycyjne metody komunikacji, takie jak rozmowy twarzą w twarz lub telefoniczne, podczas gdy pokolenie Z może preferować komunikację za pomocą nowoczesnych technologii, takich jak wiadomości tekstowe czy komunikatory internetowe. Dostosowanie się do tych preferencji i korzystanie z różnych kanałów komunikacyjnych może ułatwić porozumienie między różnymi pokoleniami.
Dzielenie się wiedzą i tworzenie możliwości wymiany wiedzy między różnymi pokoleniami jest ważne dla budowania więzi i zrozumienia. Starsi pracownicy mogą mieć cenne doświadczenia zawodowe, którymi mogą się podzielić z młodszymi pokoleniami, podczas gdy młodsi pracownicy mogą przynieść świeże spojrzenie i kreatywne rozwiązania. Programy mentoringowe, wspólne projekty lub inne okazje do pracy wspólnej mogą pomóc w tym procesie.
To co jest bardzo silnym trendem i wartością jednocześnie, to uznawanie różnorodności i akceptacja. Ważne jest, aby doceniać i uznawać różnorodność w zespole, włączając w to różnice pokoleniowe. Podkreślanie, że każde pokolenie wnosi coś wartościowego do organizacji, może przyczynić się do wzrostu zaangażowania i satysfakcji z pracy. Dotyczy to często umownej klasyfikacji pracowników, z jaką mamy do czynienia wielokrotnie. Podejście, że ktoś ma za małe doświadczenie, jest za młody na konkretny projekt lub że jest za stary na świeże podejście, to stereotypy, których musimy się pozbyć w nowoczesnych organizacjach.